Er bestaat natuurrubber en synthetisch rubber. Natuurrubber kan worden gemaakt uit het sap van de rubberboom. Synthetisch rubber wordt, net als kunststof, uit aardolie gemaakt in de fabriek. Het voordeel van synthetisch rubber is dat mensen het precies zo kunnen maken als zij willen. Rubber zit in allerlei voorwerpen om je heen, zoals elastiekjes, schoenzolen, kauwgum en fietszadels, maar vooral in banden.
Autobanden maken
Autobanden bestaan uit heel veel verschillende onderdelen die elk vaak wel drie verschillende soorten rubber bevatten. Er gaan ook vulstoffen, zoals roet, en hulpstoffen, zoals krijt, bij. Een band is opgebouwd uit verschillende lagen rubber, maar ook lagen met staaldraad en nylon. De bovenste laag is een rubberlaag die straks contact maakt met de weg. Elke laag heeft een andere samenstelling.
Per laag gaan alle ingrediënten door elkaar gekneed in een menger. Dan gaat het mengsel door een wals. Hier komen ‘vellen’ rubber uit. Om hier een band van te maken is een ‘mal’ nodig. Een mal is een voorwerp met de vorm van een band. Hier worden de lagen van de band omheen gestapeld. De laatste stap is het bakken van de band in aanwezigheid van zwavel (het vulkaniseren) en het maken van het profiel. Als de banden klaar zijn moeten ze nog worden getest: dat gebeurt soms gewoon op de weg of op speciale testbanen.
- Noem vijf verschillende stoffen die in een autoband zitten
- Schrijf de verschillende stappen van het maken van een autoband in een blokschema
- Bekijk het filmpje over ‘vulkaniseren’. Wat is dat, vulkaniseren?
- Waarom wordt een autoband ‘gebakken’?
- Wat voor eigenschappen moet een autoband hebben denk je?
- Wat zou het verschil zijn in samenstelling tussen banden van een personenauto en banden van een zware vrachtwagen?
- Kunnen banden worden gerecycled? Zo ja, hoe?
- Maak een kort verslagje over autobanden met de antwoorden die je hebt opgeschreven